Test... Sue

Wiosna już niedaleko. Siedzę na jednej z jabłoni w sadzie Serdecznych, tu sie wychowywałam. Niedawno skończyłam 16 lat, a co za tym idzie? Test predyspozycji. Kiedyś to było takie odległe i wydawało się historią zapisana kartce, która w każdej chwili może spłonąć. Gdy tak rozmyślam na piegowatą twarz spadają mi rude kosmyki włosów. Chciała bym znów mieć 10 lat i biegać beztrosko na bosaka po polach. Niestety te czasy już są tylko wspomnieniami, a jutro przede mną.
- Susanne! Susanne Fox! - woła głos, który aż za dobrze znam
Zeskakuje z drzewa i biegnę na spotkanie blondwłosemu chłopakowi o imieniu Dick. Jest moim najlepszym przyjacielem. Wpadam mu w ramiona, a on wtula twarz w moje rude włosy. Czuje jego oddech na mojej skórze, jestem do tego przyzwyczajona potem Dick szepcze mi do ucha "musimy jechać". Wiem aż za dobrze o co chodzi i gdzie mamy jechać. Niechętnie ruszam razem z przyjacielem w stronę ciężarówek, które mają nas zawieść do miasta. Wsiadam na pakę i zamykam swoje zielone oczy. Otaczają mnie śmiechy i radosne piosenki Serdecznych. Nikogo tu nie obchodzi to, że nie umieją śpiewać jeśli nawet tak jest. Czasem myślę, że to przez serum pokoju... i może tak jest, ale ci ludzie równie dobrze mogą być tacy z natury. Ktoś nagle zaczyna mnie łaskotać, a ja zaczynam się śmiać. Otwieram oczy i widzę, że to nie kto inny jak Joanna. Jeśli patrzy na nią ktoś kto je nie zna powiedziała by, że jest idealną Serdeczną, niestety to ukryta Prawa. Zawsze nadawała się do Prawych i pewnie to jutro wybierze. Patrzę na resztę 16 latków, każdy jest mi tak znajomy, ale i bardzo obcy. Jestem od nich wszystkich inna tam w środku bo zewnątrz wydaje się taka sama. Nagle ktoś mnie popycha na Dick'a i zaczynają się znów śmiechy
- Susanne leci na Dick'a - ktoś krzyczy
- Jak upadasz to chyba raczej nie lecisz - mówię takim tonem, że śmiechy stają się jeszcze głośniejsze.
Jedziemy jeszcze pewien czas, a potem na piechotę kierujemy się do szkoły. Serdeczni siadają na podłodze stołówki i zaczynają się śmiać, widzę kolejno wchodzące inne frakcje. Altruiści skupili się przy jednym z mniejszych stołów, Prawi głośno debatują siedząc lub stojąc. Dzieciaki Erudytów zasiedli przy największym stole w stołówce i czytają w  większości książki. Brakuje tylko Nieustraszonych, i tu o wilkach mowa. Nieustraszeni wpadają do stołówki kolorowe włosy i tatuaże idealnie do siebie pasują. Serdeczni nazywają ich wilkami bo tak się zachowują. Zamykam oczy. Przypominam sobie jeden moment z życia....
Gdy miałam 12 lat zgłosiłam się na ochotnika by zawieść jedzenie do miasta. Ciężarówka lekko się gibała, a śpiew Serdecznych wypełniał przestrzeń. Próbuje zabrać siostrze która niedawno zakończyła inicjacje w naszej frakcji zabrać gitarę. Lena dobrze wie, że umiem grać, ale jej gitara to rzecz święta. Słyszę gwizd pociągu. Patrzę w tamtą stronę... zamieram gdy dostrzegam na szaro ubraną dziewczynkę bawiącą się na torach, jest też tam chłopiec w niebieskiej marynarce. Wstaje. Pociąg nie zwalnia, a dziewczynka niczego nie świadoma nadal się tam bawi. Przełykam ślinę i biorę rozbieg. Serdeczni krzyczą żebym się zatrzymała, ale ja zaczynam biec, zeskakuje z samochodu i biegnę pełnym sprintem w stronę torów. Wpadam na nie w ostatniej chwili i spycham dziewczynkę na trawnik, sama upadam. Srebrna tafla pociągu jest za mną. Oddycham ciężko. Chłopiec podchodzi do mnie i dziękuje mi, a potem podaje mi kartkę papieru mówiąc bym ją przeczytała gdy skończę 16 lat, bo jestem wybrana, a oni tu na mnie czekali....
Reszta wspomnienia urywa się gdy słyszę pierwsze 5 nazwisk. Dziewczyna z Erudycji w sztucznych okularach, niebieskiej sukience i ulizanych blond włosach, potem Prawa ma czekoladowe włosy, a na sobie czarny żakiet oraz białe spodnie, Altruistaych w skromnych szarych ubraniach i rudych włosach. Serdeczna.... to Samantha ma która ma krótkie blond włosy i czerwoną sukienkę. Ostatnia osoba to wysoki Nieustraszony, ma czarne włosy i ni to jasą ni to ciemną karnacje, czarne ciuchy typowe dla Wilków. Po chwili wszyscy znikają. Znów zaczynają się rozmowy. Kolejne nazwiska: Augustus Rey, Cara McFalen, Sonata Green, Issak Lorenc, Susanne Fox. Wstaję i wycieram ręce mokre od potu o czerwoną spódnice. Patrzę szybko na przyjaciół i ruszam w stronę klas. Staję przed drzwiami, gdy zapala się zielona lampka wchodzę do środka. Klasa jak klasa, ale ta jest przeznaczona tylko do testów predyspozycji.
- Jestem Edith przeprowadzę twój test - mówi Erudytka o brązowych włosach klikając coś w komputerze
- Czy Edith to nie jest imię Altruistów? - pytam siadając na krześle, kobieta patrzy na mnie zimno
- Jeśli jest ci to tak potrzebne to zrobiłam transfer do Erudytów - mówi wyraźnie znudzona - masz wypij - podaje mi fiolkę z niebieskim płynem
Nawet nie pytam co to. Pewnie jakieś serum. Wypijam do dna i zasypiam.
Gdy się budzę stoję na polu poza ogrodzeniem. Nagle rozlega się głos " wybierz drogę". Widzę dwie drogi... po lewej z czarnej kostki, mroczna wręcz upiorna. Po prawej droga z żółtej kostki, wesołą przyjazna, tęcze, jednorożce itp. "Szybciej" ponagla głos. Nie idę ani w prawo, ani w lewo idę prosto. Zielona trawa styka się z czarną. Nagle coś warczy.... widzę ogromnego wilka. Biegnie na mnie, ale ja stoję w miejscu. Gdy skacze przewracam go na ziemię i zaczynam głaskać. Wilk wyraźnie zadowolony liże mnie po rękach. Sceneria się zmienia. Stoję w pomieszczeniu i widzę drzwi. Nagle krzyk. Nie myśląc o niebezpieczenistwie, bezinteresownie biegnę pomóc dziewczynce której jakiś mężczyzna podkłada nóż do gardła. Odrzucam go na bok, w bija mi nóź w ramie "to tylko symulacja to nie dzieje się na prawdę" mówię sobie. Zabieram mu nuż i wbijam głęboko w pierś. Podnoszę się.
- Znasz go - pyta dziewczynka drżącym głosem, patrzę na blond włosy chłopaka... to Dick
- Nie
- Znasz go? Jeśli tak powiedz mi to mnie uratuje
- Nie - mówię to ze ściśniętym gardłem
Symulacja się kończy, a ja się budzę. Kobieta łapie mnie za nadgarstek i ciągnie do tylnych drzwi.
- Jaki mam wynik? - pytam, Edith odwraca się i patrzy na mnie błękitnymi oczyma.
- Erudycja - mówi, a ja się dziwie - i Altruizm oraz Serdeczność i Nieustraszoność - otwieram szeroko oczy
- Jak to możliwe?
- Jesteś Niezgodna... nikomu nie mów jedź do domu - wypycha mnie z sali i mówi jeszce tylko - wpisałam ci Erudycje
Potem kieruje się już tylko do ciężarówek wyciągam liścik od tego chłopca, którego koleżankę uratowałam 4 lata temu... "System musi zostać zniszczony i ty to masz zrobić"..